Bida Kayo

Nag-aral ako noong elementarya na ;ahat ng sasabihin ng aking guro ay ililista, iintindihin at iyon ang tiyak na mga pangungusap na lalabas sa pagsusulit. Kapag ikaw ang palasunod sa guro ikaw ang masasabing matalino. Ngayon bilang guro masasabi ko na iniwasan ko ang ganitong paraan ng pagtuturo una dahil hindi puppet ang mga estudyante ko at ikalawa matalino sila para maging Parrot.

Iniwasan at lumihis ako sa ganitong moda. Kahit nakapapagod ay sinisigurado ko na ang bawat mag-aaral ko sa loob ng klase ang bida. Hindi ako o ang Prinsipal, kundi sila lang at walang iba. Ginamit ko ang kakayahan ko sa sining ng pagtatanong sa bawat talakayan upang hindi lamang ang pakahulugan ko sa termino ang magiging wasto. Ang aking karanasan ay hindi nangngangahulugang kawastuhan. Lagi ko sinasabi sa aking mga mag-aaral “Kayo ang gumagawa ng inyong pagkatuto, ako ay gabay lamang”

Ako yung gurong mahilig magpalaro, ako yung gurong mahilig magtanong, ako yung gurong mahilig magpasadula, ako yung gurong may pakielam sa danas ng mga bata, ako yung gurong naniniwala na ang likha ng mga estudyante ko ang susunod na magiging kahanga-hanga sa buong mundo. Naniniwala ako sa kanilang paglikha, naniniwala ako sa susunod mas magiging matalino sila sa akin at iyon ay aking kagalakan. (naiiyak ako habang sinusulat ko ito kasi malapit na sila grumaduweyt sa kolehiyo)

Gusto kong maniwala sila sa sarili nilang kakayahan, ayokong matali sila na ang nakatatanda ang laging tama, ayokong maniwala lamang sila sa kanilang mga napapanood o nababasa ng walang pagkritika. Dapat sila ay magkaroon ng sariling buhay, dapat sila ay marunong gumawa at bumuo sa sarili nilang mga kamay. Ang mumdo ay hindi pinggang laging nakahain nararapat na matuto kang magbayo ng palay at isaing ito sa gayon ay maging malusog.